Geen asielzoekers in de Residentie

Op 1 juni 2016, over deze onderwerpen: Veiligheid

Toen in het najaar van 2015 het bericht kwam dat het voormalige hotel De Residentie was verkocht en dat de nieuwe eigenaars een offerte hadden ingediend om daar 250 asielzoekers op te vangen, zorgde dat voor heel wat commotie. Terecht ook, want 250 mensen in dat pand en in die buurt, dat was gewoon te veel. Na maanden bang afwachten kan de buurt nu eindelijk herademen: de gunning voor de opvang van asielzoekers in De Residentie zal niet doorgaan.

De belangrijkste reden waarom men deze gunning niet laat doorgaan, is het feit dat er voorlopig geen nood meer is aan extra opvangplaatsen. Dankzij de strengere wetgeving die staatssecretaris Theo Francken de voorbije maanden heeft ingevoerd en door zijn inzet op Europees vlak om de buitengrenzen beter te controleren en te bewaken, is de instroom van asielzoekers immers fors gedaald.

Toen een half jaar terug de plannen bekend geraakten over de mogelijke komst van 250 asielzoekers naar de Residentie, schoten een aantal buurtbewoners in actie en richtten een buurtcomité op. Deze mensen leverden de voorbije maanden zeer knap werk. Er was niet enkel een sterke en gerichte communicatie naar de pers toe, ze spraken ook politici aan om hen van het feit bewust te maken dat de Residentie geen geschikte locatie is voor asielopvang.

Een paar maanden geleden liet de eigenaar van de Residentie weten nog “slechts” 250 asielzoekers te willen opvangen en geen 300 meer. Daarop stuurde onze burgemeester een persbericht de wereld in waarin hij zichzelf voor die beslissing op de borst klopte en vertelde dat dit dankzij hem was, terwijl het gewoon om een aanpassing van de offerte door de eigenaar ging.

Voor ons is het niet doorgaan van de gunning voor asielzoekers in De Residentie echter niet de verdienste van 1 iemand, maar wel van een hele groep mensen, gaande van het buurtcomité tot Theo Francken. Ook wij als N-VA Kasterlee hebben regelmatig contact gehad met het kabinet van Theo Francken en met de staatssecretaris zelf om de bezorgdheden van de buurt over te maken. De staatssecretaris toonde zich telkens zeer bewust van de problematiek en had ook een luisterend oor voor de bekommernissen. Dit dossier is dan ook een mooi voorbeeld van samenwerking binnen een partij op verschillende niveaus, in het belang van de burger.

 

Hoe waardevol vond je dit artikel?

Geef hier je persoonlijke score in
De gemiddelde score is